Maandag 11 April 2006
Over de inkopen en de mensen
Afgelopen weekend ben ik vooral druk wezen shoppen.
Een van de eerste dingen die ik nodig dacht te hebben was een waterkoker. Die dingen zijn hier alleen wat anders dan thuis, hoewel ze van T-fal (zo spellen ze dat hier) wel dergelijke dingen hebben, maar die zijn meteen 70 euro ofzo. Hier heb je eigenlijk gewoon een groot reservoir waarin het water constant op 90-98 graden gehouden wordt. Met een grote knop bovenop kan je vervolgens het water uit een tuitje laten komen. Uiteindelijk heb ik zondag een apparaat van 2.2 liter voor 30 euro gekocht.
Verder ben ik op zoek geweest naar een rijst-koker en een laptop, maar er is zo veel keuze (met zoveel rare kriebeltjes in de specificaties) dat ik bijn begeleider hier vandaag eens zal vragen of ie een keer mee wil komen. Inmiddels heb ik wel met hulp van een medebewoner een 100Yen shop (100Yen=75eurocent) gevonden. Daar dus even flink inkopen gedaan voor huishoudgoederen zoals glazen, bekers, dwijlen, kleerhangers, ... Ook nog 2 pannen gekocht, dus ik ga vanavond eens proberen mijn eigen eten klaar te maken, op 1 pitje :-(
De japanners hier zijn erg vriendelijk. Af en toe komt er spontaan iemand op je af als je een probleem hebt. Eergisteren probeerde een kok me te vragen of ik dunne of dikke noodles wilde, maar ik begreep er niets van en hij kon geen engels. Voor ik het wist stond er een japanse student naast me die zei: "maybe I can be your translater... is a bit difficult.... huuu noodles thick, uh noodles thin". Nicolas heeft er een handje van om bij het minste of geringste mensen op straat aan te schieten (in het japans, dat wel) en dingen te vragen, meestal antwoorden ze dan in het engels... heel apart. We hebben bedacht dat het waarschijnlijk komt doordat ze zien dat je buitenlander bent en dus de conclusie trekken dat je geen japans kan. Dat je de vraag in het japans stelde ontgaat ze kennerlijk, omdat het niet matcht met hun stereotype.
Het is trouwens wel gevaarlijk om japanners te vertrouwen als je wat vraagt. Toen we gisteren naar een park wilden werden we heel beleefd de verkeerde kant op gewezen, zoals later bleek. Als ze het niet weten vinden ze het moeilijk om dat toe te geven.
Tot zo ver voor nu,
Jorg