Vrijdag 21 April 2006

Over de laptop, vakgroepen & onderzoek, de taalcursus en het eten


Zo, alweer een week voorbij...

Laptop

Ik heb inmiddels een laptop, de Fujitsu FMV Biblo NB809R +512MB Ram. Alles in het japans, dus het was even nadenken voordat je klikt. Hij kwam standaard met 3 kolommen program files voor-geinstalleerd: atlassen, woordenboeken, vingerafdruk-security, onbegrijpelijke kriebeltjes en vooral veel reclame voor allerlei internetaanbieders. Ik denk dat ik op de 2e partitie maar een engelse installatie ga draaien. Internet thuis heb ik nog niet, ik zal dat volgende week aanvragen en dan moet het met 3 dagen werken.

De aanschaf daarvan was nog even wat gedoe, omdat ie bij een internet shop (gevonden via http://kakaku.com/, zeg maar de japanse tweakers.net) 400-500 euro goedkoper was dan in de grote winkels. Ik kon dan alleen via een bank-overboeking betalen, dus eerst een bankrekening geopend zoals in de vorige update gemeld. Toen geld gepind van mijn nederlandse rekening (bij de post) daarmee naar mijn bank gelopen. Omdat je in het buitenland niet zo veel geld per dag van een nederlandse rekening mag halen heb ik maandag geld gehaald en het via een machine bij mijn bank gestort. Dat gaat ongeveer als volgt: je drukt je bank-boekje erin, drukt op wat magische toetsen op een touch-screen (mijn tutor kon gelukkig uitvinden welke), dan gaat er een luikje open waar je een stapel biljetten in stopt, die geteld worden en na een bevestiging wordt er een regel in je boekje geprint. De volgende dag dus nog een keer pinnen, mijn gestortte geld via de balie opgehaald (ik heb nog geen bankpas toegestuurd gekregen, dus kon nog niet pinnen) en het geld voor de laptop weer via de machine overgemaakt. Erg apart om te zien dat er zo veel machines bij al die banken zijn en dat eigenlijk iedereen ze gebruikt. Ook weer niet zo gek natuurlijk als je bedenkt dat je er vanalles mee kan en dat men hier nu eenmaal veel met cash werkt (behalve internet winkels dus).

Nu dus nog shoppen voor een laptop-tas, CD-Rs en aanverwante zaken. Daarna maar eens op zoek naar een digitale camera ;-)

Vakgroepen

Tijdens het welkoms-feest vorige week heb ik eens gevraagd hoe het hier nou precies zat met de werknemers in de groep. Ik had inmiddels de prof (Suzuki-san), de docent (Tsuchiya-san) en 2 technish medewerkers leren kennen. Daarnaast dus een stuk of 20 studenten en 4 PhDs. Dat blijkt ook alles te zijn. Ze doen hier verder niet aan research medewerkers ofzo. Al met al zijn dus de prof en de leraar de enige constante factoren in het wetenschappelijk onderzoek hier. Het schijnt zo'n beetje het Japanse systeem te zijn.

Studenten en PhDs kiezen hier eigenlijk allemaal hun eigen onderwerpen. Het is niet zoals in Europa dat er een "vacature" voor een PhD ligt, of dat je als afstudeerder een PhD helpt bij zijn opdracht, maar je kan doen wat je wil. Als je het niet weet kan je natuurlijk altijd iemand volgen, maar ik geloof niet dat dat echt gepromoot wordt. Aan de ene kant heeft die vrijheid natuurlijk het voordeel dat je kan kiezen wat je interessant vind, aan de andere kant zijn er dus geen mensen om je heen die je een stukje verder kunnen helepen als je vast loopt, of als je meer wil weten. Ook zit er dus weinig continuiteit in het onderzoek. Het enige wat er na je vertrek is, is je verslag. Of iemand daar ooit nog wat mee doet is maar de vraag...

Wat mijn onderzoek betreft komt het waarschijnlijk wel goed. Je natuurlijk binnen het onderzoek altijd je eigen bronnen vinden en je meester voorbij streven op dat specifieke gebied. Maar bovendien begin ik niet vanaf 0, omdat er al eerder mensen mee bezig zijn geweest (ik hoop alleen dat ze hun verslagen en commentaar in broncode in het Engels geschreven hebben). Bovendien bleek een van de nieuwe studenten ook wel interesse te hebben om deze onderzoekslijn te volgens, dus dan kunnen we misschien enigszins samenwerken.

Ik zal nog even kort mijn onderzoeks onderwerp proberen duidelijk te maken (voor zover ik het nu zelf kan overzien): Een passagiersvliegtuig leren landen is vergelijkbaar met leren auto rijden: je hebt ervaring nodig. Tijdens de landings-fase heb je geen tijd om op al je klokjes en metertjes te kijken, dus je moet heel veel dingen zoals snelhied, hoogte en richting schatten vanuit het beeld dat je door de voorruit ziet. Afhankelijk van die schatting neem je de beslissingen om te remmen, de neus op te trekken etc... Nu wordt er steeds een model gemaakt vanhet proces van parameters schatten op basis van wat je ziet door de voorruit (m.b.v. neurale netwerken, waarbij de structuur en initiele parameters geoptimaliseerd worden met een genetisch algorithme). Ook het handelen van de piloot wordt op een of andere manier meegenomen in dit model, omdat je natuurlijk alleen weet wat hij ziet en wat hij doet en niet wat hij denkt. Als je nou het gegenereerde modelvan een ervaren piloot vergelijkt met dat van een onervaren piloot, dan kan je de onervaren piloot dus veel gerichter vertellen waar hij op moet letten of waar hij op moet trainen. Mijn toevoeging zal waarschijnlijk liggen in het aanvullen van het model (waarschijnlijk met fuzzy logic) om de redeneer-stap van de piloot (ik ga te hard DUS ik moet remmen) beter of inzichtelijker te modelleren.

Overigens ben ik nu officieel verbonden aan:
University of Tokyo (ToDai)
School of Engineering
Department of Aeronautics & Astronautics
Suzuki-Tsuchiya-Lab

Taalcursus

Sinds gisteren (donderdag) ben ik bezig met een intensieve taalcursus. Dat betekende gisteren van 9.10 tot 15.10 met 50 minuten lunchpauze japans leren. De eerste 20 karakters van Hiragana, jezelf voorstellen, anderen aan elkaar voorstellen, je naam, land, studie etc en beleefdheids-vormen en dan nog de basis grammatica. O ja, en nog 15 speciale uitspraken voor Hiragana (15 van de 20 karakters met een extra " maken van een ka een ga, van een ki een gi etc.).

Vanochtend was ik dan ook verbaasd dat ik (na gisteravond nog wat geoefend te hebben) toch nog best wel wat onthouden had. Sommige zaken die gisteren moeilijk leken waren vandaag al haast vanzelfsprekend. Je merkt wel goed dat het intensief is en ik hoop daar snel de vruchten van te plukken. Voor alsnog moet ik me behelpen met de paar Katakana (het 2e karakterschrift) die ik ken. Daarin worden de meeste buitenlandse woorden en namen geschreven. Die woorden worden dan dus wel eerst ver-Japanst, zo wordt Jorg Yo-ru-gu en heb ik bij de super een pak A-rye-ru gekocht voor mijn was. In de trein kon ik Rolling Stones op een reclame poster vertalen, maar ik weet niet meer wat ze er van maakten, helaas. Anti-roos shampoo (anti-dandruff in het Engels) heet hier trouwens ongeveer anti-dandurufu, dus zo moeilijk is dat Japans eigenlijk helemaal niet!

Voor zover ik begrepen heb worden de Hiragana trouwens vooral gebruikt om werkwoorden (normaal geschreven in Kanji, complexe chenese karakters) vervoegen, om zinnen ontkennend te maken en voor allerlei (korte) signaalwoorden die de structuur van de zin aangeven. Ook kan je ze gebruiken om de uitspraak van de kanji duidelijk te maken.

Voor de genen die een lesje japans leuk vinden:
hashi = chopsticks (eetstokjes)
sensei = leraar / professor

watashi wa horanda no gakusei desu = ik ben een student uit nederland
  • watashi wa = +/- ik
  • horanda = holland
    • no = van, het woord ervoor specificeert woord erna nader
    • gakusei = student
    • desu = is/ben/zijn

Eten

Ik heb nog geen rijstkoker maar heb wel een paar keer rijst in mijn steelpan gekookt. De rijst een paar keer wassen voor het koken blijkt al redelijk wat zetmeel weg te spoelen, maar het blijft meer iets als rijstepap. In de restaurants en schoolcafetaria plakt het wel, maar is het niet zo kapot gekookt. Of het ligt aan de rijst, of dat ik toch zo'n apparaat moet hebben zal ik nog wel uitvinden de komende tijd denk ik.

Het blijkt hier trouwens helemaal niet gebruikelijk te zijn om zelf te koken. De PhDs hier in het lab komen vaak tegen het eind van de ochtend en gaan dan s avonds samen eten en werken dan nog een paar uur. Niet alleen in mijn lab, maar eigenlijk overal zie je mensen uit eten gaan (maar vaak minder uitgebreid dan in NL natuurlijk, gewoon een kom rijst met een malse schnitzel of een kom noodle-soep). Misschien is uit eten gaan daarom relatief goedkoop: als veel mensen het doen kan een restaurantje een behoorlijke omzet draaien op een avondje.

Gisteren heb ik trouwens maar eens hollands gekookt. Ik heb nootmuskaat en kerri gekocht en een haaskarbonade met broccoli en aardappels gegeten. Aardappels koop je hier trouwens in zakjes van 4-6, afhankelijk van de grootte. Ik gok dat het een 700 gram weegt ofzo. Toe eet ik altijd yoguruto oftwel yoghurt, maar het heeft meer de consistentie van kwark.

Overig

Er zijn de afgelopen 2 weken al 4 voelbare aardbevingen geweest. Ik heb alleen de 2 hevigere bewust mee gemaakt, waarvan de laatste vannacht rond een uur of 1. Het is nog niet zo dat alles staat te rammelen in de kast hoor, het is (gelukkig) meer het geluid van een flinke storm rond je huis met een soort laag frequente vibratie. Niet echt eng, maar je ligt wel heel afwachtend in je bed...

De belangrijkste locaties die ik beschrijf in mijn verhalen of bij de fotos heb ik opgezocht op Google Earth en opgeslagen in de ondertaande file. Als je Google Earth installeert kan je satelliet en luchtfotos van de wereld bekijken en dus ook zien waar ik dus eigenlijk zit. Het leuke is vooral dat Tokyo er heel gedetailleerd op staat (luchtfotos dus) en dat je precies de gebouwen, straten, spoorwegen (voor zover niet ondergronds) en zelfs her en der een trein kan zien. Ik zal zo nu en dan locaties toevoegen en de file die op de hoofdpagina van mijn Japan weblog staat aanpassen.


Download hier een file met locaties voor Google Earth (Updated: 21-Apr-2006)