Vrijdag 14 April 2006

Over het eten, reizen, computers en samurai

Deze week heb ik een toelatings-toets voor de taalcursus gehad. Dat wil zeggen, ik kreeg een briefje met karakters, of ik die even wilde vertalen... Ik heb dus alleen mijn naam en nummer ingevuld en toen de boel ingeleverd. Toen kreeg ik een briefje dat woensdag a.s. de officiele opening van het taal-cursusjaar is, ik neem aan dat ik hiermee dus in de groep met 0 kennis beland ben :-) (net als een paar anderen trouwens).

Verder was afgelopen woensdag de introductie voor internationale studenten. Een belevenis opzich. Eerst werd een aantal medewerkers geintroduceerd, die een voor een de microfoon even kregen om hallo te zeggen. Toen een promo filmpje van de universiteit en daarna nog een hele hoop zaken die eigenlijk iedereen al lang wist: voor formulieren naar de international office, voor vragen over je studieprogramma naar de prof en voor algemene vragen naar je tutor. Verder nog een belangrijke mededeling: goed uitkijken bij het oversteken! Serieus! Die vrouw was als een ouderwets moedertje/omatje. Eerst laat ze een lijst van alle universiteits huisvesting zien, zegt dat dat heel goedkoop is, maar weinig plaatsen enzo, dan tegen iemand op de 1e rij:
> Where do you live?
< Komaba lodge
> You are very lucky, very cheap
> Where do you live? (tegen de volgende)
< Komaba lodge
> Also very lucky, very cheap
> Not many people can live there
en zo nog even door dus... Later nog een heel verhaal over de Red Gate (een van de 6? toegangspoorten van de campus). De red gate is een mooie traditioneel uitziende poort, dus veel mensen denken dat dat de hoofdingang is, maar dat is het niet, maar veel buitenlanders denken van wel, maar het is niet zo....etc, etc

Eten

Deze week ben ik maar eens wat gaan koken in plaats van uit eten te gaan. Ik heb inmiddels een steelpannetje voor noodles/rijst, een koekepan en wat "servies".

De eerste dag was het noodles met een kant-en-klaar bakje vlees met saus en een gebakken ei. Ik had wat inkopen gedaan bij de Family Mart, een van de talloze minimarktjes (supermarkt maar dan klein) die 24uur per dag open zijn. Ik had even moeite om iets te vinden dat me OK leek, nadat ik eerst een zakje walvisvlees zag staan... bedoeld voor de thuis-wetenschapper waartschijnlijk ;-). Ik vroeg me wel af of het wel zo'n goed idee was om zelf te koken, omdat ik voor het zelfde geld (E3,50) waarschijnlijk net zo'n hap had kunnen nuttigen in een eet-tent. Bovendien kreeg ik het idee dat ik een pan met aanbak-laag gekocht had, maar ok.

Uiteindelijk heb ik hier de vers-afdeling van een grotere super ontdekt en dat was goed genieten. Daar liggen dus gewoon groentes, aardappels, karbonaatjes, gehakt, runderlapjes, scampi's, zalm en een heleboel rare vissen. Ook heb ik maar even een flesje olijfolie gekocht en de combinatie van koekepan en olie blijkt wonderbaarlijk. Woensdag dus noodles met tomatensaus (uit blik van de 100Yen shop),gehakt, ui, knoflook en een of andere rare bladgroente (leek het meest op hele lange raapstelen ofzo). Donderdag besloot ik voor de rijst met vis te gaan. Ik wilde de rest van de tomatensaus en ui met wat kleine paddo's samen met de vis tot een saus maken, maar toen ik de graat uit de vis haalde kreeg ik sterk het gevoel dat dat zonde zou zijn. Ik heb dus eerst de rijst gekookt op mijn pitje, toen de saus gemaakt en die samen met de rijst in mijn voederbak ("servies") gedaan, en toen de vis met een beetje zout en peper gebakken. Achteraf was dat zout en peper misschien helemaal niet nodig geweest en helemaal achteraf had ik de vis misschien ook niet moeten bakken. Over het verwijderen van de graat ben ik echter nog heel tevreden ;-)

Reizen

De super zit vlak bij het station waar ik uitstap (Yoyogi-Uehara, west Tokyo) als ik van de universiteit (Nezu, noord-oost Tokyo) kom en is tot 22.00uur open, dus dat is best handig. Het is een kwartiertje lopen vanaf huis. De metro doet er 25 minuten over volgens het boekje en dan nog eens 10 minuten lopen naar de universiteit. Geen overstappen en Yoyogi-Uehara is een eindstation, dus zitplaatsen zijn vrijwel gegarandeerd. Anderen uit de lodge kiezen voor een ander station, maar dan moet je 2x overstappen (tenzei je eerst 20-30 minuten naar Shibuya loopt) en kom je in overvolle treinen, waar dus in de spits op de stations echt mannetjes staan om mensen naar binnen duwen als de deuren dicht gaan. Niet mijn keuze.

Ik moet hier trouwens wel zelf mijn reiskosten betalen, 230yen voor een ritje en aan retourtjes doen ze hier niet. Omgerekend is dat dus 3 euro per dag of laten 100euro in de maand als we er vanuit gaan dat ik in de weekenden nog iets meer reis... Als het goed is kan ik voor woon-werk verkeer wel een kortingspas krijgen trouwens, maar ik moet nog even uitvinden hoe ik daar precies aan kom.

Computers

Het werken met mijn computer hier op de UT (University of Tokyo) vergaat me redelijk. De installatie is volledig in het japans, wat betekent dat ook alle programma's die ik zelf installeer japanse menu's krijgen. Slechts enkele programma's hebben alleen het engels ingebakken, of geven je een optie. Het werkt nog redelijk omdat ik van veel dingen wel weet of ik de linker of rechter knop in een popup moet drukken, of omdat ik de sneltoetsen herken (N voor next bij installatie, A / D voor Accept / Deny van licence agreement etc) of omdat ik gewoon de positie van dingen in de windows menu's ken (properties staat onderaan bijvoorbeeld). Ik heb inmiddels ook een powerpoint presentatie geflanst om mezelf te introduceren. Er is een soort welkoms borrel voor alle nieuwelingen bij de groep (het schooljaar begint hier in april) en daar mag ik dus wat vertellen over mezelf en over Nederland.

Het vinden van een laptop is nog een heel ander verhaal. Ik ben flink wezen shoppen (en geloof me als ik zeg flink) in Akihabara (Electric Town) en Shinjuki (de hippe wijk). Even voor alle nerds in Nederland (en Brazillie): wel eens winkels gezien waar ze 100 verschillende moederborden in vitrines hebben staan? Het aantal muizen dat ze hebben is trouwens ook niet te geloven (en deze knagen niet aan je stroopwafels Mando). En dat dus niet in 1 winkel, maar in meerdere.... Onderwijl kwam ik trouwens ook nog plasmaschermen van 1.5m tegen, moet je wel 1 miljoen yen meebrengen (reken op GWK.nl maar uit hoeveel dat is in euri). Nou ja, het vinden van "een laptop" is dus niet echt het probleem, het is meer dat de specificaties van die dingen ook in rare kriebeltjes geschreven worden. De processor, harde schijf grootte en intern geheugen lukken nog wel, of een cd/dvd speler ook kan branden is al een heel ander verhaal. Mijn tutor heeft even voor me gezocht toen ik wat wensen door had gegeven en ik denk dat we een heel aardige gevonden hebben (zie hier). Nu is het alleen nog de vraag hoe ik die ga betalen, want als ik 500euro wil besparen kan ik niet met een credit card betalen.

Vanwege de betaling van de laptop heb ik vandaag een bankrekening geopend (met hulp van mijn tutor). Ze hoefden wonderbaarlijk genoeg helemaal geen pasfotos te hebben, in tegenstelling tot vrijwel alle andere instanties waarvoor je formulieren invult. Wel moest ik 4x mijn handtekening zetten met daarbij mijn persoonlijke verificatie code. Ook moest ik 2x een pincode opschrijven, 1x voor bij de geldautomaat en 1x voor het internetbankieren (wat alleen in het japans kan, dus dat doe ik het komende half jaar denk ik nog maar niet...) Toch een raar gevoel als je bent opgegroeid met de strikte geheimhouding van je codes.

Samurai

Inmiddels heb ik wat meer gepraat met de mensen bij mij op de kamer. Het blijkt dus dat eigenlijk iedereen beter engels kan (of durft te) spreken dan mijn tutor. Bovendien is hij de enige die her de samurai-cultuur nog een beetje lijkt aan te hangen. Een andere japanner (Ito) is opgegroeid in amerika en een meisje (Eri, zeg: Elly) hoeft daar sowieso al minder rekening mee te houden, bovendien wil ze vluchten uit japan, naar Parijs (of all places). Eri luistert ongeveer alle soorten muziek, van klassiek en jazz tot techno. Nadat we wat gepraat hadden heb ik al meteen een stapel cd's van haar gekregen en ik heb een bunch mp3s gekopieerd voor haar. Het idee van films en muziek downloaden is hier nog niet helemaal doorgekomen geloof ik. Ook voor engelstalige software werd ik meteen naar de winkel gestuurd.

In ieder geval heb ik met Eri dus een tijdje zitten praten over japan, japanners, europeanen, fransen etc. Toen vertelde ze over de samurai. Eerst dat veel buitenlanders denken dat er ergens in een reservaat ofzo nog samurai wonen, maar dat dat niet zo is. Toen dat de mentaliteit nog wel heerst, maar dat die niet door iedereen even hard uitgeoefend word. Ze had vorig jaar een vriendje gehad die een flatje wilde kopen dat geschikt was om kinderen op te laten groeien enzo en waar ze dan mooi hun leven saampjes konden wonen. Toen heeft ze dus tegen hem gezegd dat zij een "independent woman" wilde zijn, en hem de hint gegeven dat hij haar beter kon dumpen. Zij wilde het niet uit maken omdat hij anders tegenover andere mannen enorm gezichtsverlies zou leiden. Dat is dus de samurai-cultuur. Mijn tutor is dus diet diezelfde jongen ofzo, maar is ook erg bezig met het behouden van zijn waardigheid. Bij de anderen hoef je er dus niet zo aan te denken, maar bij hem is het wat belangrijker dat je er voor zorgt dat hij geen gezichtsverlies hoeft te leiden.

Feestje

Ik heb net een feestje gehad vanwege het begin van het schooljaar hier. Ter verwelkoming van alle nieuwe (master) studenten en dus ook van mij. Iedereen heeft zichzelf even kort geintroduceerd, maar bijna alles in het japans, dus daar schoot ik niet zo veel mee op. Wel goed eten en (alcoholische) versnaperingen. Ook met een aantal mensen wel lekker in het engels kunnen kletsen over vanalles, dus ik heb me wel vermaakt. Fotos komen hopelijk maandag, anders dinsdag.


Groeten

Jorg