Zaterdag 28 April 2007
Onderzoek, Festiviteiten & losse flodders
Hier weer wat verhaal vanuit het land van de rijzende regen... Hoewel het af en toe wel een dagje mooi is is het weer in Nederland toch stukken beter geloof ik, of jullie zitten me collectief voor de gek te houden met praatjes over zomerse temperaturen en aanhoudende droogte... Nou ja, hier dus weer wat achtergrond verhaal, fotos en wat korte toelichting staan weer in de aparte foto-update.Onderzoek & vooral ander werk
Na het toelatingsexamen en de verhuizing hoopte ik mij deze maand weer volledig op mijn onderzoek te kunnen storten. Al met al heb ik wel weer het een en ander gedaan (zonder al te veel tastbaar resultaat voor alsnog helaas), maar echt een vliegende start is het niet geworden. Gedeeltelijk omdat er nogal wat geregeld/gekocht moest worden voor mijn nieuwe kamer en gedeeltelijk ook omdat een aantal mensen in het lab een publicatie en/of presentatie in het Engels gereviewd wilden hebben. Opzich wel goed om zo een beetje op de hoogte te komen/blijven van hun onderzoek en wel erg nuttig natuurlijk, maar het waren er wel veel tegelijk opeens.Positief is wel dat de prof heeft besloten dat de presentaties in de wekelijkse meeting vanaf nu in het Engels moeten. Voordien was ik bijna nooit bij de meeting aanwezig omdat ik er toch niets van begreep, maar nu ik promovendus ben wordt ik er wel verwacht. Hoewel de meeste vragen en duscussie wel in het Japans gaan, is het voor mij wel handig om de ontwikkelingen van de anderen een beetje te volgen (er blijken nog meer mensen te zijn dan ik dacht die aan min of meer hetzelfde project werken als ik). Bovendien is het voor de studenten (laatste jaar bachelor, master en PhD studenten) ook wel goed dat ze een beetje oefenen, zeker als ze later een keer naar een conferentie gaan. Behalve het engels kunnen ze ook nog wel een beetje bijgespijkerd worden in presentatietechnieken trouwens...
Begin December ben ik met het vliegtuig van een nationale krant (Asahi Shimbun) mee geweest om vluchtdata te verzamelen voor ons onderzoek. Het artikel daarover is kort geleden gepubliceerd. Hoewel ik het niet kan lezen (op een paar stukjes zin her en der na) heb ik de krant toch maar gekocht als aandenken. De strekking van het artikel is dat wij dus onderzoek doen naar het handelen van de piloten. De twee piloten worden geintroduceerd (met leeftijd) en er wordt verteld dat uit onze analyse bleek dat er duidelijke verschillen waren tussen de jonge en de ervaren piloot. Nou, dat is ook ongeveer wat ik er uit haalde dus.
Festiviteiten
Eind maart / begin april was het weer zo ver: Hanami! (Letterlijk: bloem kijk) Heel Japan loop dan uit om te genieten van de kersenbloesems. Blauwe zeiltjes overal en iedereen aan het picknicken in het park, 's middags of 's avonds laat, op het gras in het park of gewoon ergens op straat... Als er maar ergens een sakura (kersebloesemboom) in de buurt staat. Sommige bomen worden mooi uitgelicht en sommige straten hebben lange rijen bomen aan weerszijden wat natuurlijk ook best een mooi gezicht is als dat allemaal staat te bloeien. Het mooiste (vind men) is echter als er een flinke windvlaag komt en de bloessemblaadjes als een in een sneewstorm door de lucht geblazen worden. Als dat gebeurt is het overal wehhhhh en aaahhh en kireeeee (moooooi). Wat mij betreft is het kijken naar japanners die Hanami "vieren" toch nog het leukste :-)Behalve de Hanami was het natuurlijk ook Pasen afgelopen maand. We (Tobi, Mae Rose en ik) hebben die gelegenheid maar eens aangegrepen om nog eens goed europees te doen. We hebben 100 eieren gekocht (102 eigenlijk, 17x6) en hebben ons lekker uitgeleefd op het verven met kleurtabletten, platic wikkels met prenten (ter beschikking gesteld door Tobi's moeder in Duitsland) en uiteindelijk ook door er zelf een paar te beschilderen met de hand. Ook hebben we cakes gebakken in de vorm van een lammetje (de vorm hebben we ook opgestuurd gekregen uit Duitsland). Gelukkig gingen er al heel wat eieren in de cakes, maar alsnog hebben we er heel wat uitgedeeld in onze laboratoria na het weekend.
Dan was er nog een festiviteit deze maand: Koninginnedag! Zoals alle in Japan wonende Nederlanders had ik een uitnodiging van de ambassade gekregen voor een borrel ("heildronk"). Aldaar geen Grolsch helaas, maar wel bier, haring met uitjes, gouda, old amsterdam en geitenkaas en iets dat door moest gaan voor bitterbal, maar meer op een tuinkruiden-aardappelkroket-met-wat-vlees leek en een hoop andere (goede) hapjes. Al met al een uitgebreide borrel waar ik me best vermaakt heb. Ik heb vooral gesproken met de JPP studenten. JPP (japan prizewinner program) is een andere studiebeurs voor Nederlanders waarbij je een jaar taalcursus in Leiden en stage in Japan krijgt. Ook Hans en Bep van Ginkel nog even gezien en bekende Nederlander Anton Geesink bleek ook aanwezig te zijn.
Losse flodders
Ik heb de afgelopen tijd nog wat merkwaardige dingen meegemaakt/verhalen gehoord die ik jullie niet wil onthouden. Af en toe sta ik echt raar te kijken als ik zie/hoor hoe dingen hier soms geregeld zijn...Studentenhuisvesting
Zoals jullie weten heb ik het eerste jaar in een dormitory voor internationale studenten gewoond. Ook voor Japanse studenten zjn er wel een paar van zulke (gesponsorde) dormitories, maar wat ik erg opmerkelijk vond is dat sommige (rijke) provincies hier in Tokyo zo'n dormitory hebben waar (alleen) studenten die oorspronkelijk uit die provincie komen kunnen wonen. Bijvoorbeeld de provincie waar de Toyota fabriek staat heeft hier in Tokyo een aantal studentenhuizen. Hieruit blijkt maar weer eens te meer hoe sterk de binding met de "hometown" hier kan zijn.Rare buitenlander
In een boek over leven in Japan had ik al eens gelezen dat je altijd een buitenlander blijft hier. Natuurlijk als je de Japanse manieren niet helemaal onder de knie hebt, maar zelfs als je je precies goed gedraagd hebben ze zoiets van "goh, wat een rare buitenlander, het is net een Japanner...", dus blijf je altijd een buitenstaander. Nou wil ik niet beweren dat ik inmiddels volledig geintegreerd ben hier (in tegendeel) maar "chotto henna gaikokujin ne" (beetje rare buitenlander he) is alwel over mij gezegd EN JA, OOK IN DIE CONTEXT VAN HET INTEGREREN! Het begon ermee dat ik Bayside Shakedown (Japanse actie/comedy/drama film over bureaucratie bij de politie) erg leuk vond en de serie ook gekeken heb. Er is nu een andere serie met dezelfde acteur op TV dus die werd me aangeraden. Eri, uit mijn lab, had me verder de serie Nodame Cantabile aangeraden (TV drama/comedy met veel klassieke muziek). Het geval wilde dat in de nieuwe serie, een de hoofdfiguur van Nodame Cantabile ook meespeelde. Toen ik dus dus als zodanig herkende was dat toch wel erg apart voor een buitenlander kennelijk...Fiets parkeren
Ik heb een fiets nu en gebruik die dus ook naar en van de universiteit. Toen ik hem daar geparkeerd had kreeg ik een blauwe wikkel aan mijn stuur (net als veel anderen). Ik dacht aan reclame, zoals dat in Twente op de campus ook wel gedaan werd, maar toen ik de volgende dag 2 oudere mannetjes die wikkels zag bevestigen leek het me toch wel goed even iemand te vragen wat er nou op stond... Het blijkt dat je een formulier moet invullen en dan een stickertje op je fiets krijgt zodat ie niet per ongeluk een keer verwijderd wordt. EN DAT MOET JE ELK JAAR OPNIEUW DOEN! Stelletje bureaufielen! (Viel nog mee dat er nu een keer geen pasfoto of foto van de fiets ;-) op hoefde...) Ook moest ik aangeven WAAR ik mijn fiets dan neer wilde zetten... nou... euh... hier voor het gebouw, - en bij de bieb? - ja, ook bij de bieb wel ja... en euh... aan de andere kant van de campus, als ik taalcursus heb en euh... op de campus aan de andere kant van de straat (want anders moet ik helemaal om fietsen, en dan kan ik via een trap over de grote straat). Al met al kan ik um geloof ik overal wel neerpleuren nu zonder dat ik bang hoe fte zijn dat ie weggesleept wordt...Japan verlaten
Als je Japan uitgaat krijg je als buitenlander een stempel in je paspoort (bij je viusum) DEPARTED, om te laten zien dat je netjes op tijd het land weer uit bent gegaan. Het schijnt echter zo te zijn dat Japanners die het land uit gaan OOK zo'n stempel krijgen. Niemand kon daar een nuttige reden voor verzinnen. Het enige dat bij me op kwam is dat ze dus in je paspoort kunnen zien hoe vaak je naar het buitenland gegaan bent, zodat ze kunnen vragen "waarom ga jij zo vaak naar het buitenland, is Japan niet goed genoeg voor jou ofzo?".Oost, West, ...
De twee grootste warenhuizen ter wereld staan aan weerszijden van het station Ikebukuro, een wijk van Tokyo. De ene heet Tobu (東武) en de andere heet Seibu (西武). Toen ik de weg zocht in Ikebukuro viel het me opeens op dat Tobu aan de westkant van het station zit, terwijl 東 (to/higashi) het karakter is voor oost en dat Seibu aan de oostkant zit, terwijl 西 (sei/nishi) west betekent!!! 武 (bu) betekent krijger of leger trouwens.Verkiezingen (posters)
De verkiezingen voor de "gemeenteraad" en "burgemeester" zijn hier onlangs geweest. Zoals je bij de fotos kan zien zijn de verkiezingsborden hier keurig georganiseerd. Op allerlei plaatsen (vooral bij openbare gebouwen, scholen etc.) staan grote borden met een hele hoop vierkante vakjes van 30x30cm met elk een volgnummer erin. De kandidaten kunnen dan vervolgens hun poster in het voor hem/haar bestemde vakje plakken! Een stuk georganiseerder dus dan in Nederland, en daardoor dus ook geen gezeur van partijen die posters over die van andere partijen heen plakken, of partijen die het hele bord meteen volplakken...Verkiezingen (autootjes)
De kandidaten gaan hier voor de verkiezingen ook de straat op... Je ziet ze echter nergens voor een supermarkt, in een winkelstraat, bij scholen of op een centraal plein foldertjes uitdelen. Ze hebben hier namelijk allemaal een autootje of bestelbusje met grote toeters er bovenop en rijden de hele dag door de stad (buurt) en praten de hele tijd door die toeter (of zetten een bandje met gepraat in). Achterin zitten dan wat mensen (de kandidaat zelf?) te zwaaien. Dat is een week ofzo zo doorgegaan en je kwam dus regelmatig op kruisingen 2 of 3 van die herrieschoppers tegelijk tegen... Het grappigste van alles is nog dat ze eigenlijk niets inhoudelijks MOGEN zeggen, omdat dat het overige verkeer kan afleiden. Ze rijden dus een week lang rond en zeggen alleen goede morgen/middag/avond en hun naam, aangevuld met alle mogelijke beleefdheids-vormen die het japans rijk is.Verkiezingen (stemmen)
Ik vroeg hier hoe het stemmen eigenlijk gaat. Dat konden ze me eigenlijk niet vertellen. Dat wisselt namelijk per verkiezing en per district nogal... Soms moet je een rondje zetten op een lijst, voor de naam van de kandidaat op wie je wilt stemmen. Soms moet je een vakje inkleuren, en soms moet je de naam van de kandidaat opschrijven. Die laatste methode is natuurlijk de meest wazige, want met al die rare Japanse karakters kan dat best wel moeilijk zijn (vooral omdat de karakters voor bepaalde namen soms heel zeldzaam zijn en Japanners ze ook niet zo maar kunnen schrijven uit het blote hoofd). Met die reden schrijven sommige kandidaten hun naam daarom ook in hiragana (klankschrift) of gebruiken ze alleen de voornaam of een afkorting. Een paar jaar geleden heeft dat in een nek-aan-nek-race nog tot een rechtzaak geleid omdat een stemmer op zijn stemformulier "baard" had geschreven, omdat de kandidaat een erg karakteristieke baard had en daar ook campagne mee voerde. Uiteindelijk heeft de rechter de stem geldig verklaard, omdat iedereen wist wie er bedoeld werd en het niet voor een andere interpretatie vatbaar was...Baai baai!
Jorg