Woensdag 24 Mei

Verjaardag & de Japanse Alpen

Verjaardag

Mijn verjaardag gisteren was super! Ik heb 's ochtends taalles gehad en kon inmiddels netjes in het japans zeggen (letterlijk vertaald): euh... iedereen sorry, vandaag ik van verjaardag is (ano... minnasan, sumimasen, kyoo watashi no tanzyobi desu). Dus toen begonnen ze te zingen en werd "Omedetoo gozaimasu" (hartelijk gefeliciteerd) even geoefend. Toen heb ik getrakteerd op stroopwafels die ik hier gekocht had. Bij de betere supermarkt kan je gewoon kanjers kopen en van houten cacao kom je trouwens echt overal tegen. De stroopwafels werden door iedereen erg gewaardeerd, dus dat was wel leuk.

Na de taalles hebben we gelunched en heb ik in het lab nog even een pak koekjes gepresenteerd voor de studenten. Die ken/spreek ik verder nauwelijks, maar het leek me wel leuk om zo even contact te zoeken. Toen ben ik met Werner naar de botanische tuin van de universiteit gelopen (los van de campus, ca 20min vanaf het lab). Daar konden we met onze studentenpas gratis in, dus dat gaan we waarschijnlijk nog wel vaker doen. Het is eigenlijk een groot park met allemaal bordjes bij de bomen en planten natuurlijk. Ook hebben ze een grote kruidentuin, dus als we nog een goed willen koken moeten we er nog maar eens langs ;-) In de tuin staat ook een hele grote ginkgo boom, die (volgens een website) door een japanse geleerde voor baanbrekend plantkundig onderzoek gebruikt is. Die moest dus even op de foto met ons (zie voor fotos de foto update). Na ruim een uur door het park gewandeld te hebben en voor 100Yen een ijsje a la magnum uit de automaat gehaald te hebben zijn we maar eens terug gelopen, aangezien het begon te sputteren. Gelukkig waren we net voor de stortregen terug!

Het leek me wel leuk om met de mensen die bij mij op de kamer zitten (PhDs) uit te gaan vanwege mijn verjaardag, dus ik had vrijdags gevraagd of ze iets leuks wisten. Een restaurantje of jazzclub ofzo. Eri heeft toen in het weekend zitten zoeken op internet en kwam uit bij een jazzcafe dat redelijk in de buurt van de campus zit. We hebben eerst in het restaurant op de campus (niet mensa) wat gegeten. Western-style dishes serveren ze daar en dat betekent hier meestal dat je geen stokjes maar mes en vork krijgt. Nou gingen ze hier nog wel verder, want ik had iets van vis/schelpdieren met een boter-kruidensaus, dan met een roosje broccoli, een paar blaadjes gekookte spinazi, een stukje wortel en een stukje bamboe-scheut (?!?!) dan serveren ze dat hier met 4-8 frieten en een schaaltje rijst (?!?!). Nou de PhDs vroegen ons (Werner en mij) dus of dit nou inderdaad echt westers was en we moesten toegeven dat het toch wel erg dicht in de buurt kwam. Het smaakte prima trouwens en ik denk dat je het in europa nog niet eens zou kunnen krijgen als je 3x zo veel zou betalen.

Toen naar het jazz cafe dus. Op de website stond dat het 15 seconden lopen was vanaf het volgende metrostation, dus 20-30 minuten vanaf de campus. Hoe ze aan die 15 seconden kwamen was ons een raadsel, maar toen we zagen waar het was kregen we een idee: het was net aan de andere kant van de straat dan de metro uitgang, dus waarschijnlijk zijn ze 100x heen en weer gelopen en moesten ze gemiddeld 15 seconden voor het stoplicht wachten ofzo... Toen we binnen kwamen schrokken Eri en Itoh nogal, het halletje was niet echt schoon en het was erg klein. Eigenlijk waren er maar 12 zitplaatsen en de ruimte die de band in nam (piano, drums, bas) was bijna net zo groot als de ruimte die de tafeltjes in namen. In het programma stond "Live & Jam" dus er was een bandje (zoals genoemd) en bezoekers die mee wilden spelen konden dat in overleg doen. Behalve wij met z'n vijven waren er daarom nog 3 gasten (drums, gitaar & sax) die bij sommige nummers mee deden. Op verzoek van Eri begon de band met een improvisatie van happy birthday in een heel jazzy tune, dus dat was heel gaaf. Ik heb een opname, maar die is meer geschikt om het idee te krijgen dan om echt te luisteren. Ik moet het bestand nog even omzetten en knippen en dan zal ik het online zetten. Daarna werd er vanalles gespeeld, A-train, summer time, girl from Ipanema, etc., etc. Goeie jazz dus.

Nog voordat we bestelden zette de barman een bloeiend plantje van de bar op onze tafel omdat ik jarig was en halverwege de avond kwam hij met 5 glaasjes rode wijn aan als presentje, prima spul! Die glaasjes bleef hij vervolgens bijvullen uit een 2 of 3 liter tapje. Toen kwam hij met een fotoboek van een jazzfestival vorig jaar dat vlak bij was (toen we binnen kwamen kregen we de flyer van het festival dit jaar, maar dat was afgelopen weekend al geweest...). We vroegen ons af wat hij met dat festival te maken had en hij gaf aan dat hij daar geroosterde kip verkocht... dus... Uiteindelijk wilde hij mij nog een cadeautje geven: hij zou piano spelen voor mij. Nou, dat klonk prima (hoewel de pianist van het bandje ook gouden vingertjes en goeie improvistaies had). Al met al hebben we dus een heleboel lol gehad en die barkeeper heeft waarschijnlijk voor het eerst sinds tijden echte klanten gehad in plaats van mensen die eigenlijk alleen voor de jam-sessie komen.

Het is hier vanwege krappe en slecht geisoleerde woningen trouwens nogal moeilijk om thuis een intrument te spelen, dus veel mensen gaan met mooi weer het park in om dat te doen (met drumstel en al). Het zou me daarom niets verbazen als bandjes zoals deze de bar meer als oefenruimte zien, of gewoon een ruimte om eens lekker samen te spelen dus. Ik gok in ieder geval dat ze niet betaald krijgen van de barkeeper, of hij moet ontzettend rijk zijn en de bar gewoon aals hobby hebben.

De alpen

Afgelopen zondag ben ik met Bep & Hans van Ginkel en hun logee Iris een dagje weg geweest. Bep & Hans wonen al 9 jaar in Tokyo en hebben een auto, dus het was de ultieme gelegenheid om eens wat verder weg te gaan en wat meer van het land te zien en over het land te horen. Het was prachtig weer dus we zijn naar de bergen gereden. Het was een trip van een uur of 5 om daar te komen en daar komen dan nog luch, shopping, plas en foto-pauzes bij.

Het is leuk om te zien hoe het landschap verandert. Eerst een wirwar in Tokyo, waar ook het navigatiesysteem niet altijd uitkomst biedt. Allemaal kleine, grote en hele grote wegen onduidelijke steegjes tussen de hoge gebouwen die opritten voor de snelweg blijken etc. Dan steeds meer (kleine) golfbanen en lagere huizen die zich voornamelijk concentreren rond de hoofdweg. Dan de eerste heuvels en wat kleine rijstveldjes midden tussen de huizen. Langzamerhand meer graan, aardappels etc. op het land. Dan langzaam aan steeds meer en hogere bergen en dan de eerste sneeuwbergen!

Uiteindelijk wilden we met de auto een eind een berg op rijden, maar de weg bleek vlak na een gondel-station afgezet. We zijn dus met de gondel de berg op gegaan en toen met een stoeltjeslift naar de top. Daar hebben we lekker in de sneeuw gestaan en genoten van het prachtige uitzicht (zie ook fotos in de foto-update). Even lekker uitgewaaid en natuur gesnoven! Toen weer terug de auto in, nog even uitstappen voor wat fotos her en der, stukje file en toen via een B weg weer terug in de voorsteden. Nu het avond was viel het eigenlijk pas echt op: Gokpaleis - Restaurant - Restaurant - Autodealer - Gokpaleis - Restaurant - Gokpaleis - Harleydealer - Gokpaleis - ...

Uiteindelijk in een steakhouse gegeten. Ook daar kregen we rijst bij de steak en de furaaidu pooteetoo waar we om vroegen (na dat in het woordenboek opgezocht te hebben :-/ ) bleek iets van plakrijst in een krokant jasje met de vorm van hele dikke frieten. Met ketchup was het in ieder geval wel goed te eten, de steaks waren prima, de worstjes vooraf en salade ook en ook hier geld weer dat je in ieder europees land minstens 2x zo veel zou betalen. Waarschijnlijk kan het uit eten gaan goedkoop blijven omdat zo veel mensen het hier doen en de doorloopsnelheid op zo'n avond (dus) enorm is.



Ik wilde eigenlijk nog een stuk typen over de taal, maar dat komt er niet meer van nu, want ik moet nodig naar bed. Binnenkort dus nog een update met taalkundige merkwaardigheden.

Jorg